Doorwerking van generatie op generatie & openbaarmaking CABR archief
Jouw leven begint met herinneringen; van jouw ouders, jouw grootouders (en van jouw ziel). De herinneringen zitten opgeslagen in jouw lichaamscellen, het zgn. cellulaire geheugen. Deze zijn doorgegeven middels de conceptie. Alleen ben je je hiervan vaak nog niet bewust. Dat gebeurt misschien nooit, maar ik hoop van wel! Dat wens ik iedereen namelijk toe; bewustwording van m.n. de onverwerkte trauma’s van je ouders en grootouders.
Hier wil ik het in dit blog m.n. over hebben, met daarnaast een link naar websites voor bepaalde doelgroepen die oorlogsgerelateerd zijn, waar ik ook onder val. En geef ik meer tips.
Wat is het dan precies, de emotionele erfenis?
Gelukkig wordt het steeds bekender; de transgenerationele overdracht, ofwel de emotionele erfenis zoals ik het noem.
Naast het erven van fysieke kenmerken, ontvang je bij de conceptie ook de onverwerkte trauma’s van jouw biologische (voor)ouders. De emotionele erfenis kan bestaan uit een combinatie van hun angsten, nachtmerries, verlangens, emoties, gedragingen en (beperkte) overtuigingen.
Deze worden van generatie op generatie doorgegeven, totdat iemand binnen de familie dit gaat herkennen, bewust van wordt en hiermee aan de slag gaat. De doorgegeven trauma’s gaan herkennen, erkennen, doorvoelen en uiteindelijk loslaten. Een vaak pijnlijk proces, maar zo de moeite waard!
Op mijn website bij Mijn blogs, vind je meerdere blogs hierover, waarin ik geen blad voor de mond neem over mijn eigen verleden. In mijn blogs geef ik naast voorbeelden ook tips waarmee je aan de slag kunt.
Het belang van het kennen en verwerken van jouw emotionele erfenis; verleden – heden – toekomst
Wanneer je de last van je verleden nog met je meedraagt zal je niet gelukkig zijn.
Dit kun je je vast wel voorstellen. Wanneer jouw rugzak gevuld blijft met geërfde trauma’s en jouw eigen (onbewuste) reacties hierop (fysiek – emotioneel/mentaal – spiritueel), kun je niet volledig bij jouw kern komen, jouw potentieel, jouw dromen en wensen, doe je anderen pijn met jouw gedrag en/of uitingen, én….geef je dit weer door aan jóuw kinderen.
Vanaf 2018 pleit ik voor het belang van het kennen en helen van jouw emotionele erfenis, als ervaringsdeskundige en als hulpverlener, met mijn eigen werk en boek. Nu wil ik niet alleen pleiten voor oorlogsgerelateerd trauma. Wel is het zo dat mijn emotionele erfenis grotendeels gerelateerd is aan de WOII en de misstappen die mijn grootouders aan vaders én moeders kant hebben gezet. Met afschuwelijke gevolgen voor henzelf en hun nageslacht!
Een emotionele erfenis heeft iedereen, de één wat heviger dan de ander. M.i. kan iedereen geholpen en begeleid worden die dat wenst, met zijn/haar emotionele erfenis! En ongeacht welk trauma dan ook is doorgegeven!
Zo bespreek ik dit ook met mijn dierbare Zulu vriendin Jannet. Wij zijn even oud, voelen ons gelijk en bespreken alles met elkaar. Interessant is, dat ondanks onze enorme cultuurverschillen, zij in Zuid-Afrika in een township woont en ik in Nederland, wij verschillende perspectieven hebben, maar wij ook veel gemeen hebben in ons leven en de emotionele erfenis. Jannet heeft zelf de Apartheid meegemaakt waarvan de gevolgen nog in haar systeem (conditionering) zitten en natuurlijk van heel veel mensen in Zuid-Afrika. De gevolgen en nasleep van de Apartheid zijn grotendeels weer doorgegeven aan de generatie van nu; de kinderen van Zuid-Afrika. De overdracht en nasleep kan zich uiten in schaamte, eenzijdige identificatie, afhankelijk en vaak nederig gedrag, woede-aanvallen en veel meer. Het is mooi hierover te kunnen delen en te praten met haar.
Door in het heden met jouw verleden aan de slag te gaan, werk je (in)direct ook al aan je toekomst!
Het begrip emotionele erfenis (transgenerationele overdracht) wordt steeds bekender en hierover verschijnen meer (autobiografische) boeken op de markt, of worden artikelen over geschreven. Fantastisch, vind ik, want door met jouw emotionele erfenis aan de slag te gaan, werk je (in)direct mee aan een fijnere wereld!
Mijn verleden en openbaarmaking van het CABR archief op 1-1-25
Mijn website en/of bloglezers kennen mijn indirecte oorlogsverleden. Door foute keuzes te maken in de WOII, zijn 6 personen uit mijn familie geïnterneerd geweest in diverse kampen en vaak jarenlang en onder de meest afschuwelijke omstandigheden. Van zware mishandelingen tot medicatie- en voedsel onthoudingen. Niemand heeft gecollaboreerd met de Duitsers, maar ze zijn wel als zodanig gelabeld en afgevoerd. Niemand heeft een eerlijk proces gehad en niemand heeft nadien nog een normaal en gelukkig leven kunnen leiden!
En allen verloren ze al hun bezittingen die ze niet meer terugkregen…
Ik ben kind van een getraumatiseerde familie en ouders.
Maar ook voor de kinderen van ouders die wél gecollaboreerd hebben, hebben natuurlijk afschuwelijke gevolgen ondervonden in hun eigen levens. Denk maar aan de schaamte voor de keuzes van hun ouder(s), de scheldpartijen, het buitensluiten binnen de samenleving e.a..
Belangrijk vind ik ook hoe er werd omgegaan met mensen (kinderen) en die onschuldig zijn aan de misstappen en/of keuzes van hun ouders. Er werd niet naar hen omgekeken en de transgenerationele overdracht was toen onbekend. Hier komt nu verandering in, bijna 80 jaar later !!, en hier kom ik zo op terug.
De oorlog die mijn voorouders en ouders hebben meegemaakt, woedde voort in mij
De oorlog die mijn voorouders en ouders hebben meegemaakt woedde jarenlang in mij, in de vorm van innerlijke conflicten, niet weten en erkennen van mijn eigen identiteit, niet volop kunnen leven, en pijn lijden op alle niveaus…totdat ik met jarenlange zelfstudie (nu inmiddels 23 jaar) mijzelf in kaart ging brengen, kon herleiden naar, ging herkennen en erkennen, mij niet meer ging identificeren met (voorouderlijke) pijn, maar een eigen identiteit ontwikkelde, en alles doorvoelde wat nog niet verwerkt was. Een lange helende reis….
Natuurlijk is eea niet te vergelijken met de pijnen die mijn voorouders en ouders hebben geleden in de oorlog. Zij zaten in een fysieke oorlog. Ik leef in vrede..
De openbaarmaking van het CABR archief (Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging) roept al diverse discussies op en geeft mixed feelings. Op 1-1-25 gaat dit gebeuren. Dit archief (het grootste en meest opgevraagde oorlogsarchief) bevat 700.000 dossiers. Dossiers van ruim 300.000 personen die na de Tweede Wereldoorlog zijn onderzocht, omdat ze werden verdacht van ‘collaboratie’: samenwerking met de Duitse bezetter, het in dienst treden bij de vijandelijke krijgsmacht, verraad of NSB-lidmaatschap.
Deze openbaarmaking kan heel naar zijn voor mensen, zelfs weer een trauma oproepen die verstopt zat, schaamte oproepen etc.. heel begrijpelijk allemaal.
Ikzelf vind het prima, ondanks dat de dossiers aangaande mijn familie niet helemaal kloppen, immers, er zitten ook veel valse getuigenissen in. Ik ben al een open boek en schrijf hier ook over. Allemaal met de bedoeling dat we hiervan kunnen leren, en om te voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt!
Ik voel inmiddels veel mededogen en liefde voor mijn ouders en voorouders. Dankzij hen ken ik mijn missie; bewustwording brengen van de emotionele erfenis!
Ondersteuning en interview
Voor mensen die zich herkennen als kind of kleinkind van ‘foute’ ouders of grootouders, kun je eens kijken of je misschien wat hebt aan Stichting Werkgroep Herkenning. De stichting geeft hulp aan en staat kinderen, kleinkinderen en familieleden bij van personen die in de jaren 1940-1945 aan de zijde van de bezetter stonden, dan wel de bezetter waren (kinderen van Duitse militairen). Meer info: Stichting Werkgroep Herkenning.
Een fijne stichting waar ik ook lid van ben en hier heb ik veel herkenning en meer informatie gevonden over mijn verleden en dat van mijn ouders en grootouders. Ook zijn er bijeenkomsten, gespreksgroepen en veel meer. En natuurlijk is er veel info te vinden over de openbaarmaking van het CABR. Neem maar eens een kijkje.
Op 19-2-24 werd ik geïnterviewd door een psycholoog en onderzoeker bij Arq: Nationaal Psychotrauma Centrum & Kenniscentrum Oorlog, Vervolging en Geweld over de doorwerking van collaboratie. Met als doel het versterken van de zorg en ondersteuning aan (klein)kinderen van ‘foute’ Nederlanders e.a. Een mooie kans en ontwikkeling. Bijna 80 jaar na de WOII nu erkenning, zo zie ik het. Fantastisch. Meer info https://arq.org/projecten/doorwerking-van-collaboratie
Ook werd er gesproken over de openbaarmaking van het CABR.
Nog meer tips
Veel tips kun je al vinden in mijn andere blogs op mijn website over de emotionele erfenis. Een belangrijke tip voor nu vind ik het delen van je emotionele erfenis met je kinderen.
Het is belangrijk voor een kind om de achtergrond te kennen van zijn ouders en voorouders (evt. nog verder terug). Niet alleen om het leven van zijn ouders beter te begrijpen, maar ook om de vinger op de zere plekken in zichzelf te kunnen leggen. Vooral wanneer er nog bepaalde dingen niet zijn opgelost binnen een gezin/familie. Zo kan het kind (onbewuste) identificatie voorkomen met een bepaald en onverwerkt voorouderlijk trauma, zijn eigen leven meer begrijpen en zelf bepalen en zijn eigen identiteit ontwikkelen!
Deel I van mijn emotionele erfenis heb ik met mijn kinderen gedeeld toen ze nog pubers waren. Daarna, wanneer het aan de orde kwam, en Deel II toen zij volwassen waren. Zo mooi en waardevol en echt een aanrader!
Een andere belangrijke tip is het aangaan van een gesprek met jouw ouders of grootouders over hun verleden. Vraag ze m.n. naar hun onverwerkte trauma´s en misgelopen kansen en dromen. De kans is dan groot dat je hiervan iets herkent in jouw eigen leven. Zo kun je onderscheid gaan maken tussen hun leven en dat van jou. Gaan begrijpen wanneer je een eigen leven leeft of die van jouw ouders. Gaan helen en bewuster leven met alle positieve gevolgen van dien.
Stuur mij gerust een mail als je de specifieke vragen voor een gesprek in een document wenst te ontvangen.
Ik wens je
Moed om de dingen te veranderen die je veranderen kan,
Kracht om de dingen die je niet kan veranderen, te accepteren,
En Wijsheid om het verschil te zien.
In liefde, Monique Angèle
*******