Hoe merk je wanneer er nog onverwerkt trauma speelt? Lees in dit artikel meer over het laatste trauma wat ik had te helen, uit een lange lijst van overgedragen familie-trauma. Hoe ik dit zelf aantrok…
Wat er aan vooraf ging
Voor wie mijn boek heeft gelezen, weet welke onverwerkte familie-trauma’s ik heb geërfd bij mijn conceptie. Het was een behoorlijke en jarenlange klus deze te helen en elke keer wanneer ik dacht, ik ben er doorheen, kwam er weer een nieuw stuk onverwerkt familietrauma naar boven. Ik ben kind van 2 getraumatiseerde ouders en families. Zowel aan mijn vaders als aan mijn moeders kant, waren er vele onverwerkte trauma’s, die elke generatie opnieuw werden doorgegeven. Hier schreef ik een boek over en deel ik in veel van mijn blogs onder de noemer ‘emotionele erfenis’, ook wel transgenerationele overdracht genoemd.
Zo hoop ik mijn bescheiden bijdrage te mogen leveren aan het taboe dat soms nog heerst op onuitgesproken emotionele/mentale pijnen binnen families en gezinnen, met het idee dat pijn wegdrukken ook pijn weghaalt. Niets is minder waar en ik weet, ook uit eigen ervaring, dat pijn altijd gehoord en gevoeld wil worden. Hoe harder je het wegdrukt, des te harder het om aandacht gaat ‘schreeuwen’. En dit ‘schreeuwen’ kan zich op allerlei manieren uiten; middels verdriet/depressies, woede, terugtrekken, vluchten, vechten, ziekte, verharding e.a.
Totdat je het trauma(s) herkent en erkent, blijf je de nare gebeurtenissen en personen aantrekken!
Dit is zo waar! Onverwerkte nare gebeurtenissen blijven zich herhalen, zij het vaak in een andere vorm. Dit geldt niet alleen voor eigen opgelopen trauma’s en pijnen, maar ook die van generatie op generatie worden doorgegeven. Eigen voorbeeld: mijn moeder zat als kind met haar moeder en zusje in een interneringskamp, waar verkrachtingen en andere seksuele uitspattingen aan de orde van de dag waren. Zelf kreeg ik op mijn 15e een relatie met een loverboy, wat mijn leven erna beïnvloedde; mijn seksuele ontwikkeling kwam heel laat op gang, mijn 3 bevallingen waren afschuwelijk en ik had soms afgunst van mijn eigen lichaam…..totdat ik het trauma ging helen.
Enkele voorbeelden van mijn emotionele erfenis
Een erfenis van vele trauma’s en waar ik zelf ook tegenaan liep (en soms nog loop) in mijn leven:
- Depressies
- Aantrekken van verkeerde relaties (mannen die emotioneel onbereikbaar waren)
- Zelfmoord gedachten
- Moeite met zelferkenning en zelfliefde
- Moeite met manifesteren
- Opnieuw beginnen met niets
- Schaamte
Zo had ik nog moeite met manifesteren; mijn onderneming neerzetten en met geld; of ik gaf veel geld weg of ik had het niet. ‘Waarom lukte het mij niet’, vroeg ik mij vaak af. Ik dacht inmiddels alle (overgedragen) trauma’s en pijnen te hebben geheeld. Ik geloofde in mezelf, in mijn talenten, werkte hier al jaren mee en toch….deze keer…..
Het promotiebedrijf dat ik met mijn zuurverdiende geld aantrok, om de promotie voor mijn onderneming te verzorgen, bleek mij (en tientallen andere mensen) te bedriegen. Ik was binnen gelokt met een smoes. Doordat ik té graag wilde, luisterde ik niet naar mijn intuïtie die al aangaf dat e.e.a. niet klopte. Daarnaast was dit de 2e keer dat ik from scratch (helemaal opnieuw) moest beginnen en dit zette mij aan het denken. Er wilde duidelijk nog oud zeer geheeld worden….oud zeer en wat zich had gesetteld in mijn onderrug en buik.
Herhaling van de geschiedenis
In deze moeilijke tijd hoorde ik innerlijk de voorouderlijke stemmen die (tegen zichzelf) zeiden: “Je kunt het niet”. Een beperkende gedachte waar niet alleen mijn beide opa’s en oma’s mee te maken hadden, maar ook mijn beide ouders en later ikzelf: “Ik kan het niet”. Een overtuiging die in mijn beide families (vaders- en moeders kant) meteen na WOII is ontstaan, toen alle bezittingen werden afgenomen en zij min of meer moesten gaan bedelen. Weer opnieuw beginnen met niets, met veel schaamte (vnl vanwege hun kampverleden), depressies en overige pijnen! Ook zij werden bedonderd, door buren en zogenaamde vrienden, die onwaarheden vertelden, zodat familieleden (vermoedelijk) langer in het kamp moesten verblijven.
“Wanneer je een trauma niet hebt geheeld, is trauma jouw bron van creatie”
Robert Bridgeman
Innerlijk voorvoelde ik al dat het niet makkelijk zou gaan worden, mijn herstart en met helemaal niets, na een tijd in Zuid-Afrika te hebben gewoond. En ik had nog het e.e.a. te verwerken, wat ik ook deed. Alleen dit had ik nooit verwacht, dat ik mij zo kon laten bedonderen……Nu weet ik, het móest gebeuren. Alleen zo kan een (overgedragen) trauma geheeld worden, wanneer deze oude (overgedragen) pijn naar de oppervlakte komt. Wanneer het aangeraakt (getriggerd) wordt. Ik heb mij laten bedonderen en was aan het creëren vanuit overgedragen onverwerkt trauma!
Ik voelde niet alleen de overgedragen en onverwerkte schaamte, pijnen en depressieve gevoelens van mijn familie, maar ook zelf kampte ik hiermee. Dubbelop dus. Pfff, dit deed echt zeer en mijn krachtbronnen, die ik later zal noemen, hielpen mij erbovenop.
Ik wist dat doorvoelen de enige optie was. Niet makkelijk, wel nodig. En liefdevol naar en bij mezelf blijven.
Delen met mijn kinderen
Mijn emotionele erfenis en eigen opgelopen trauma’s en pijn in dit leven, blijven levenslang om bewustwording vragen. Bewust-worden en bewust-blijven van mogelijke triggers van deze oude geheelde wonden. Dát blijft mijn verantwoordelijkheid zolang ik leef.
Onlangs had ik mijn kinderen uitgenodigd voor een diepgaand gesprek over mijn emotionele erfenis. Delen hiervan wisten ze al, maar ik wilde nu alles vertellen. En zo las ik ze alles voor en 9 A4’tjes lang (!!), bleven ze muisstil luisteren en lieten zich raken. Naderhand kwamen ze naar mij toe voor een knuffel. Het was heel ontroerend, verbindend, liefdevol en leerzaam. Mooi was dat ze ook 1 voor 1 een link konden leggen met iets in hun leven en hun emotionele erfenis. Nu kunnen ze het in de gaten houden (het is niet van hun) en verder helen. Echt een aanrader! Ze weten dat ik altijd open sta voor hun vragen….
Ik heb me nog nooit zo’n trotse moeder gevoeld en in verbinding met mijn kinderen. Wat een cadeau.
Een groot voordeel van het verwerken van een (voorouderlijk) trauma
Een groot voordeel van het verwerken van een (voorouderlijk) trauma is niet alleen dat jouw eigen leven veel makkelijker en plezieriger wordt. Energetisch kun je ook jouw kinderen, familie en overleden familieleden hiermee helpen genezen, mits ze hiervoor openstaan. Het (doorgegeven) trauma stopt bij jou! Het heeft zijn invloed verloren.
Lees hier mijn artikel over De belangrijke rol van familiekarmadragers met een helende oefening!
Ook pak je hiermee alvast de eigen verantwoordelijkheid wanneer je het ouderschap wilt aangaan. Je wordt een meer liefdevolle ouder, maar ook partner en vriend of vriendin, of collega…
Vind jouw krachtbron
Probeer vanuit je hart (en niet vanuit je ego) te voelen wie of wat jij nodig hebt in jouw proces. Word je bewust van jouw denken, voelen en handelen. Doe je dit vanuit pijn of liefde. Wanneer dit vanuit pijn is, probeer er dan achter te komen wat de oorzaak is. Zodra een pijn opkomt, is het belangrijk deze te vóelen. Elke keer dat je dit durft, gaat er meer lading vanaf, totdat er geen lading meer overblijft. Wat is jouw beperkte overtuiging en emotionele erfenis. Stel vragen hierover aan je familie. Welke pijnen zijn van jou en welke niet. De helende oefening uit mijn bovengenoemd artikel is zó krachtig, dat deze kan helpen om (deels) te genezen . Vraag hulp als je er zelf niet uit komt.
Mijn krachtbronnen zijn (in willekeurige volgorde) mijn lijntjes met ‘boven’, mijn innerlijke gids, Reiki, bewust-blijven van mijn innerlijke processen, mediteren, mijn kinderen, de natuur en goede gesprekken.
Doe wat je kunt doen en wees lief voor jezelf. We zijn allemaal onderweg…
Liefdevolle groet,
Monique Angèle